به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ نام اصلی او حاج علی‌اصغر چراغچی بود و در میان مردم به عابدزاده معروف شد، عابدزاده‌ای که نه تنها در قدیم یکی از نام‌های آشنا در حوزه قرآن و خیرات بود بلکه امروزه نیز از او به نیکی یاد می‌شود.
علی‌اصغر چراغچی در سال 1290 شمسی در مشهد متولد شد، خانواده او مردمانی متوسط بودند و شهرتی نداشتند. پدر ایشان مرحوم ز‌ین‌العابدین نام داشت و در حرم مطهر رضوی متصدی چهل چراغ بود؛ علی‌اصغر خیلی زود پدر خود را از دست داد ولی با کوشش و فعالیت پیگیر به دنبال کار رفت، با عشق و علاقه وارد بازار شد و کار مورد علاقه‌اش را دنبال کرد. او در جوانی به شغل حلبی‌سازی روی آورد و در همین شغل هم ابتکاراتی داشت.
او بعد از مدتی کارخانه آیینه‌سازی تأسیس کرده، با فکر و اندیشه خود این کارخانه را اداره می‌کرد، او قاب‌هایی خوب و مناسب می‌ساخت و مشتریان فراوانی داشت. مرحوم عابدزاده از این راه امرار معاش می‌کرد و به کارهای خیر هم می‌رسید به گونه‌ای که در هر کاری پیش قدم بود.
در سال‌های بعد از شهریور سال 1320 که کشورمان و از جمله خراسان از طرف قوای اروپایی اشغال شد و دولت مرکزی نفوذ خود را از دست داد، گروه‌های سیاسی با عناوین مختلف در مشهد سر برآوردند و در میان مردم به تبلیغ افکار و اندیشه‌های خود پرداختند.
*آموزش تعلیمات دینی در حجره مدرسه میرزاجعفر
این مرحوم در ایام جوانی در مدرسه میرزاجعفر حجره‌ای می‌گیرد و در آنجا به فراگیری زبان عربی مشغول می‌شود و در عین حال به کار و کسب خود هم می‌رسد او در این مدرسه به فعالیت‌های تبلیغی هم دست می‌زند و گروهی از دوستان خود را هم به حجره می‌برد و به آنان تعلیمات دینی می‌دهد.
مرحوم عابدزاده در این میان به خاطر نفوذی که در میان کسبه و مردم عادی مشهد داشت، جلسات تبلیغی در منازل تشکیل داد و با تبلیغ و ارشاد میان مردم کوچه و بازار رفت و در مقابل گروه‌های سیاسی ایستاد و مردم را از گرایش به آن‌ها بازداشت.
همان‌طور که از زندگی او معلوم می‌شود، وی از روزهای جوانی در فکر تبلیغ و ارشاد بوده است. سپس کار تبلیغ را از مدرسه میرزاجعفر شروع کرد و از آنجا این فعالیت‌های تبلیغی به منازل، مساجد و حسینیه‌ها کشانیده شد تا آنگاه که در مشهد مشهور شد.
این مرحوم که جلسات خود را نخست در مدرسه میرزاجعفر و بعد از آن در منازل، مساجد و حسینیه‌ها تشکیل می‌داد، پس از مدتی تصمیم می‌گیرد بنایی مستقل برای کارهای خود بسازد و آنجا را مرکز کارهای تبلیغی قرار دهد.
*ساخت نخستین بنای مهدیه کشور
او در خیابان امام رضا(ع) کنونی مشهد و معروف به بالا خیابان ساختمانی به نام مهدیه بنا کرد، مرحوم علی‌اصغر عابدزاده، مبتکر و مؤسس نخستین بنای مهدیه در کشور بود که این بنا را در سال ۱۳۲۶ افتتاح کرد. ساختمان دارای حیاط، سالن اجتماعات برای سخنرانی و برگزاری مراسم و اتاق‌های متعدد برای آموزش طلاب بود و مرحوم عابدزاده این محل را به عنوان ستاد و مرکز فعالیت‌های خود درآورد.
مرحوم عابدزاده قریب به چهل سال مهدیه را به هزینه شخصی خود اداره کرد و نام حضرت مهدی(عج) را برآن گذاشت. در آن هنگام از این موارد و امورات خیر نه چیزی شنیده و نه دیده شده بود و ایشان از جایی الگوبرداری نکرد، چرا که در فضای خفقان آن زمان چنین چیزهایی دیده نمی‌شد بلکه همه این الگوها برگرفته از ذهن خلاف خودش بود که زمینی بکر را تهیه و ساختمان مهدیه را بنا کند.
*راه‌اندازی «انجمن پیروان قرآن» در مشهد
این مرحوم برای مهدیه انجمنی را تأسیس و اساسنامه‌ای را تدوین کرده بود. اسم این انجمن را، «انجمن پیروان قرآن» گذاشت تا هر کس می‌خواهد در آن عضو شود ولی این عضویت با ذکر خصوصیاتی بود که باید افراد دارای آن خصوصیات می‌بودند.
تمام افراد انجمن پیروان قرآن افرادی خوش‌نام بودند که تنها برای رضای خدا کار می‌کردند، هیچکس به فکر پول و موقعیت و مقام نبود، از مرحوم عابدزاده حرف شنوی داشتند و کلام وی را می‌پذیرفتند. اگر کسی می‌خواست حرفی را رد کند بالاتر از آن نظریه پیدا نمی‌کرد چرا که این مرحوم فردی خلاق و مبتکر بود که با اندیشه سخن می‌گفت و حرف‌هایش حساب شده و با تفکر بود.
در ادامه ساخت این بنا، مرکز هیئت انجمن پیروان قرآن در اینجا استقرار یافت، در این مکان جلسات مذهبی، علمی، سیاسی و اجتماعی برگزار می‌شد، یکی از مراکز مشهور و فعال مشهد به شمار می‌رفت و در همین مکان تعلیم قرآن، تجوید و بیان احکام و مسائل دینی و نشر آثار و فضائل اهل بیت(ع) نیز آغاز شد.
*پخت افطاری در دیگ‌های چند منی توسط مرحوم عابدزاده
برخی از برنامه‌های مرحوم عابدزاده در مهدیه بود، او در ماه مبارک رمضان 12 یا 13 دیگ چند منی(کیلو) غذا آماده می‌کرد و خود آشپزی آن را برعهده می‌گرفت البته دستیار داشت ولی نظارت آن را خود انجام می‌داد. حاج علی‌اصغر در این شب‌ها حدود هزار تا 1500 نفر را افطاری می‌داد و برای آنان سوپ می‌پخت.
در این افطاری، افرادی دعوت می‌شدند که اکثرا طبقه مرحوم شهر بودند که مرحوم عابدزاده هر شب برای عده‌ای کوپن کارت می‌گرفت و به آنان افطاری می‌داد البته عده‌ای ظرف می‌آوردند و غذای خود را به منازلشان برده و همراه خانواده میل می‌کردند. این مرحوم تمام غذاها را خودش می‌کشید ولی خود از آن نمی‌خورد و تا افطار همه را نمی‌داد، افطاری نمی‌کرد پس از اتمام مراسم، شخصی را به خانه می‌فرستاد تا افطاری او را برایش به مهدیه ببرد.
همچنین به مناسبت ماه رجب و نیمه شعبان محافلی در مهدیه برپا می‌کرد که بسیار مفصل و از نظر تزئینات و زیبایی بی‌نظیر بود و با استقبال گرم مردم مواجه می‌شد. در ایام عاشورا نیز در این مکان اجتماعات با شکوهی تشکیل می‌شد، وعاظ و گویندگان منبر می‌رفتند خطابه می‌خواندند، مداحان و شاعران مرثیه‌سرایان سرودهای خود را قرائت می‌کردند و هیئت انجمن پیروان قرآن از این محل به خیابان می‌رفتند.
*آرامیدن مؤسس نخستین مهدیه در این مجموعه
مرحوم عابدزاده قبر و آرامگاه خود را در مهدیه ساخت و به خانواده اش سپرد اگر حکومت وقت مانع خاکسپاری وی در مهدیه شدند او را در آستان قدس رضوی که به دلیل شغل پدرش در صحن رضوی قبر داشت، دفن کنند ولی به دلیل عدم ممانعت دولت آن زمان در این بنا آرام گرفت.
منبع:ایکنا
علی‌اصغر چراغچی در سال 1290 شمسی در مشهد متولد شد، خانواده او مردمانی متوسط بودند و شهرتی نداشتند. پدر ایشان مرحوم ز‌ین‌العابدین نام داشت و در حرم مطهر رضوی متصدی چهل چراغ بود؛ علی‌اصغر خیلی زود پدر خود را از دست داد ولی با کوشش و فعالیت پیگیر به دنبال کار رفت، با عشق و علاقه وارد بازار شد و کار مورد علاقه‌اش را دنبال کرد. او در جوانی به شغل حلبی‌سازی روی آورد و در همین شغل هم ابتکاراتی داشت.
در سال‌های بعد از شهریور سال 1320 که کشورمان و از جمله خراسان از طرف قوای اروپایی اشغال شد و دولت مرکزی نفوذ خود را از دست داد، گروه‌های سیاسی با عناوین مختلف در مشهد سر برآوردند و در میان مردم به تبلیغ افکار و اندیشه‌های خود پرداختند.
*آموزش تعلیمات دینی در حجره مدرسه میرزاجعفر
این مرحوم در ایام جوانی در مدرسه میرزاجعفر حجره‌ای می‌گیرد و در آنجا به فراگیری زبان عربی مشغول می‌شود و در عین حال به کار و کسب خود هم می‌رسد او در این مدرسه به فعالیت‌های تبلیغی هم دست می‌زند و گروهی از دوستان خود را هم به حجره می‌برد و به آنان تعلیمات دینی می‌دهد.
مرحوم عابدزاده در این میان به خاطر نفوذی که در میان کسبه و مردم عادی مشهد داشت، جلسات تبلیغی در منازل تشکیل داد و با تبلیغ و ارشاد میان مردم کوچه و بازار رفت و در مقابل گروه‌های سیاسی ایستاد و مردم را از گرایش به آن‌ها بازداشت.
همان‌طور که از زندگی او معلوم می‌شود، وی از روزهای جوانی در فکر تبلیغ و ارشاد بوده است. سپس کار تبلیغ را از مدرسه میرزاجعفر شروع کرد و از آنجا این فعالیت‌های تبلیغی به منازل، مساجد و حسینیه‌ها کشانیده شد تا آنگاه که در مشهد مشهور شد.
این مرحوم که جلسات خود را نخست در مدرسه میرزاجعفر و بعد از آن در منازل، مساجد و حسینیه‌ها تشکیل می‌داد، پس از مدتی تصمیم می‌گیرد بنایی مستقل برای کارهای خود بسازد و آنجا را مرکز کارهای تبلیغی قرار دهد.
*ساخت نخستین بنای مهدیه کشور
او در خیابان امام رضا(ع) کنونی مشهد و معروف به بالا خیابان ساختمانی به نام مهدیه بنا کرد، مرحوم علی‌اصغر عابدزاده، مبتکر و مؤسس نخستین بنای مهدیه در کشور بود که این بنا را در سال ۱۳۲۶ افتتاح کرد. ساختمان دارای حیاط، سالن اجتماعات برای سخنرانی و برگزاری مراسم و اتاق‌های متعدد برای آموزش طلاب بود و مرحوم عابدزاده این محل را به عنوان ستاد و مرکز فعالیت‌های خود درآورد.
مرحوم عابدزاده قریب به چهل سال مهدیه را به هزینه شخصی خود اداره کرد و نام حضرت مهدی(عج) را برآن گذاشت. در آن هنگام از این موارد و امورات خیر نه چیزی شنیده و نه دیده شده بود و ایشان از جایی الگوبرداری نکرد، چرا که در فضای خفقان آن زمان چنین چیزهایی دیده نمی‌شد بلکه همه این الگوها برگرفته از ذهن خلاف خودش بود که زمینی بکر را تهیه و ساختمان مهدیه را بنا کند.
*راه‌اندازی «انجمن پیروان قرآن» در مشهد
این مرحوم برای مهدیه انجمنی را تأسیس و اساسنامه‌ای را تدوین کرده بود. اسم این انجمن را، «انجمن پیروان قرآن» گذاشت تا هر کس می‌خواهد در آن عضو شود ولی این عضویت با ذکر خصوصیاتی بود که باید افراد دارای آن خصوصیات می‌بودند.
تمام افراد انجمن پیروان قرآن افرادی خوش‌نام بودند که تنها برای رضای خدا کار می‌کردند، هیچکس به فکر پول و موقعیت و مقام نبود، از مرحوم عابدزاده حرف شنوی داشتند و کلام وی را می‌پذیرفتند. اگر کسی می‌خواست حرفی را رد کند بالاتر از آن نظریه پیدا نمی‌کرد چرا که این مرحوم فردی خلاق و مبتکر بود که با اندیشه سخن می‌گفت و حرف‌هایش حساب شده و با تفکر بود.
در ادامه ساخت این بنا، مرکز هیئت انجمن پیروان قرآن در اینجا استقرار یافت، در این مکان جلسات مذهبی، علمی، سیاسی و اجتماعی برگزار می‌شد، یکی از مراکز مشهور و فعال مشهد به شمار می‌رفت و در همین مکان تعلیم قرآن، تجوید و بیان احکام و مسائل دینی و نشر آثار و فضائل اهل بیت(ع) نیز آغاز شد.
*پخت افطاری در دیگ‌های چند منی توسط مرحوم عابدزاده
برخی از برنامه‌های مرحوم عابدزاده در مهدیه بود، او در ماه مبارک رمضان 12 یا 13 دیگ چند منی(کیلو) غذا آماده می‌کرد و خود آشپزی آن را برعهده می‌گرفت البته دستیار داشت ولی نظارت آن را خود انجام می‌داد. حاج علی‌اصغر در این شب‌ها حدود هزار تا 1500 نفر را افطاری می‌داد و برای آنان سوپ می‌پخت.
در این افطاری، افرادی دعوت می‌شدند که اکثرا طبقه مرحوم شهر بودند که مرحوم عابدزاده هر شب برای عده‌ای کوپن کارت می‌گرفت و به آنان افطاری می‌داد البته عده‌ای ظرف می‌آوردند و غذای خود را به منازلشان برده و همراه خانواده میل می‌کردند. این مرحوم تمام غذاها را خودش می‌کشید ولی خود از آن نمی‌خورد و تا افطار همه را نمی‌داد، افطاری نمی‌کرد پس از اتمام مراسم، شخصی را به خانه می‌فرستاد تا افطاری او را برایش به مهدیه ببرد.
همچنین به مناسبت ماه رجب و نیمه شعبان محافلی در مهدیه برپا می‌کرد که بسیار مفصل و از نظر تزئینات و زیبایی بی‌نظیر بود و با استقبال گرم مردم مواجه می‌شد. در ایام عاشورا نیز در این مکان اجتماعات با شکوهی تشکیل می‌شد، وعاظ و گویندگان منبر می‌رفتند خطابه می‌خواندند، مداحان و شاعران مرثیه‌سرایان سرودهای خود را قرائت می‌کردند و هیئت انجمن پیروان قرآن از این محل به خیابان می‌رفتند.
*آرامیدن مؤسس نخستین مهدیه در این مجموعه
مرحوم عابدزاده قبر و آرامگاه خود را در مهدیه ساخت و به خانواده اش سپرد اگر حکومت وقت مانع خاکسپاری وی در مهدیه شدند او را در آستان قدس رضوی که به دلیل شغل پدرش در صحن رضوی قبر داشت، دفن کنند ولی به دلیل عدم ممانعت دولت آن زمان در این بنا آرام گرفت.
منبع:ایکنا
